Στις 31 Μαρτίου 2014 ο Αλέξης Τσίπρας κατέθεσε πρόταση μομφής κατά του Προέδρου της Βουλής, Ευάγγελου Μεΐμαράκη. Η πρόταση αυτή κατατέθηκε από σκοπιά τακτικής προκειμένου να επιχειρηθεί το μπλοκάρισμα της εφαρμογής νέων μνημονιακών πολιτικών αλλά εξελίχθηκε σε πεδίο έντονης θεσμικής αντιπαράθεσης. «Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα» είπε ο Αλέξης Τσίπρας στον Ευάγγελο Βενιζέλο και στην εισηγητική του ομιλία σημείωσε: «θα καταθέτουμε πρόταση μομφής κάθε 2 βδομάδες για να χάνετε από 2 βουλευτές» και κατηγόρησε τον Μεΐμαράκη ότι ευτελίζει τον θεσμό του ΠτΔ αφού απλά «υπηρετεί σκοπιμότητες της κυβέρνησης» και είναι «πρόεδρος κομματάρχης».
Αυτά last year, γιατί χθες κάθε φορά που η Ζωή Κωνσταντοπούλου ζητούσε το λόγο, ο «πολύς» Αλέξης Τσίπρας αποχωρούσε από την αίθουσα μαζί με τον Σταύρο Θεοδωράκη και τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη... Αυτά έχει η ζωή Αλέξη... και οι συμβολισμοί έχουν την σημασία τους.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μου προκαλεί έντονη δυσφορία καθώς διαθέτω αντισώματα στον κατ' απαίτηση σεβασμό. Από τη μια καταλαβαίνω ότι δέχεται φαιδρές επιθέσεις σε κάθε επίπεδο (ψυχιατρικό και σεξιστικό) και ότι είναι η μόνη με θέση στο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή που παραμένει πιστή στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρετε, αυτό που θα εφαρμοζόταν μονομερώς ανεξάρτητα από τις επιθυμίες των δανειστών. Από την άλλη η αναζήτηση της δημοσιότητας και η με κάθε κόστος προβολή της μαγκιάς με κάνει να τρομάζω.
Σε κάθε περίπτωση όμως χθες η Ζωή Κωνσταντοπούλου έκανε ακριβώς αυτό που έκανε πάντα και την έφερε σε αυτή την θέση. Έψησε το ψάρι στα χείλη της μνημονιακής κυβέρνησης με μοναδικό της όπλο το θάρρος, την επιμονή της και ένα μικρό βιβλιαράκι που λέγεται Κοινοβουλευτικός Κώδικας. Απλά το πρόβλημα του Τσίπρα ήταν ότι αυτή τη φορά ήταν αυτός στη θέση της μνημονιακής κυβέρνησης.
Τι έκανε όμως ο Πρωθυπουργός; Αντί να σεβαστεί το αριστερό του παρελθόν και να επιδείξει τουλάχιστον κατανόηση για τη μεθόδευση που θα επικροτούσε σε κάθε άλλη περίπτωση. Αντί να αντιληφθεί ότι απέναντί του δυστυχώς (έστω και για το καλό της χώρας, όπως πιστεύει ο ίδιος) έχει όσους παρέμειναν πιστοί στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να αναγνωρίσει το μέγεθος της υποχώρησης και τον εκβιασμό (δικά του λόγια) από τους «εταίρους» έπαθε Αντωνοσαμαρίαση. Απευθύνθηκε επιθετικά από βήματος στην Κωνσταντοπούλου και κατηγόρησε τους διαφωνούντες βουλευτές του κόμματός του σχεδόν «προδότες» που δεν νοιάζονται για το λαό.
Από την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου για την Προεδρεία της Δημοκρατίας, μέχρι την υπογραφή της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, την αγνόηση του δημοψηφίσματος, την συμφωνία της 12ης Ιουλίου και την προσπάθεια εφαρμογής ενός «κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος» (χαρακτηρισμός του Αλέξη για την πανομοιότυπη διαδικασία ψήφισης του 2ου Μνημονίου) ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές ότι έχει φάει το γλίστρημα και κατεβαίνει τις σκάλες κουτρουβαλώντας. Και δυστυχώς μέχρι να διαβεί όλα τα βήματα του ιδεολογικού ξεπεσμού και να φτάσει μέχρι το πλατύσκαλο θα συνεχίζει ακάθεκτος.
Το μόνο που μένει να δούμε τελικά είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά θα πάει από πέσιμο ή από το (ξε)χέσιμο των προδομένων ψηφοφόρων.