Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

Ένα ωραίο ποιηματάκι με τίτλο:Φωτιά στα τρένα του Βόλου



Δύο φορές πήρε φωτιά
ένα παλιό ΜΑΝάκι
όχι από σπίρτο φυσικά
                                          ούτε από τσακμάκι.


Ήτανε κάποτε καλό
άριστο στη δουλειά του,
όμως τα χρόνια πέρασαν
τα ‘φαγε τα ψωμιά του.

Έτσι το αποσύρανε
απ’ την κυκλοφορία,
μ’ αντί για να παροπλιστεί
ήρθε στη Μαγνησία.

Βλέπετε τούτη η γραμμή
η παραπεταμένη,
ότι θα της πασάρουνε
δέχεται η καημένη.

Τρένα χωρίς κλιματισμό,
πολλές καθυστερήσεις,
παμπάλαια και με συχνές
βλάβες και καταργήσεις.

Βλέπει ο Μεϊκόπουλος
το θέμα για που πάει
κι έτσι τον Ζηλιασκόπουλο
αμέσως συναντάει.

«Δεν πάει άλλο ρε, του λέει,
τι είναι αυτά, ντροπή σου,
γελάνε με τα χάλια μας
τι γίνεται ξηγήσου.

Κυβέρνηση και βουλευτές
γινόμαστε ρεζίλι,
τρένο καινούργιο η ΤΡΑΙΝΟΣΕ
γρήγορα να μας στείλει».

Τώρα αυτός τι να του πει
ότι δεν θα μπορέσει;
Αφού οι κρίσεις έρχονται
κι αυτός θέλει την θέση.

Θέλοντας έτσι προφανώς
για να την καπαρώσει,
του λέει τον Ιούνιο
ότι θα τους το δώσει. 

Τηλεφωνεί κι ο Αγοραστός
και λέει: « Δος και μένα
σύμβουλε μια υπόσχεση
για τα καινούργια τρένα».

Αυτός στον κόσμο του, ενώ
κατά διαόλου πάμε,
βγαίνει με θράσος και μας λέει
πως κιόλας του χρωστάμε.

Ενώ τα πάντα δυστυχώς
τα ‘χουν απαξιώσει,
αυτοί συναγωνίζονται
ποιος θα μας πρωτοσώσει.

Για χρόνια μας δουλεύουνε
μας έχουν διαλύσει,
και ούτε τώρα δυστυχώς
θέλουν να δώσουν λύση.
άλικος

Εφημερίδα Ταχυδρόμος 22/03/15